هفته گذشته نتایج امتحان و مصاحبه‌های پذیرش نیروی انسانی مورد نیاز شرکت فولاد نی‌ریز به متقاضیان اعلام شد. فرایند ثبت‌نام و به دنبال آن برگزاری امتحان کتبی و سپس مصاحبه با اطلاع‌رسانی خوبی انجام شد.
مطالبه عمده‌ای که مردم و متقاضیان از مدیران فولاد و مسئولان شهرستان و استان از ابتدا داشتند اولویت دادن به متقاضیان بومی بود. این وعده، هم توسط مدیران فولاد و هم نماینده مجلس داده شد که اکثریت بومی خواهند بود.
به طور طبیعی وقتی تعداد متقاضیان پس از حذف افراد غیر واجد‌شرایط بالغ بر ۴ برابر نیروی مورد نیاز باشد، پس از اعلام نتایج، معترضانی خواهند بود که خود را ذی‌حق دانسته و خواهان بررسی اعتراض خود هستند کما اینکه در امتحانات معمولی مراکز آموزش عمومی و عالی، دانشجو و دانش‌آموز هم چنین اعتراضاتی به نمره اکتسابی دارد و در فرایند تعریف شده به اعتراضش پاسخ داده می‌شود؛ لذا مدیران فولاد لازم بود چنین مطالبه‌ای را پیش‌بینی می‌کردند تا بتوانند اعتراضات را به خوبی پاسخ دهند.
به هر حال و به هر دلیل پس از اعلام نتایج، جمعی از کارگران شاغل در شرکت‌های پیمانکاری وابسته به فولاد غدیر تجمعی در روز ۲۴ مهر ۱۴۰۱ روبروی سایت فولاد برگزار و اعتراض خود را مبنی بر اینکه:
۱ - با وجود سال‌ها کار در این شرکت‌ها تعداد زیادی از آن‌ها پذیرفته نشده‌اند.
۲ - پذیرفته‌شدگانِ یکی از شهرستانهای تعریف شده در محدوده «بومی بودن»، بیشتر از دو شهرستان دیگر است.
پس از آن، فرماندار شهرستان نی‌ریز به همراه تنی چند از مسئولان در تجمع کارگران مذکور حاضر و پاسخ‌هایی دادند. همینطور معاون منابع انسانی فولاد توضیحاتی به این جمع داد که ظاهراً در آن فضای اولیه مورد قبول معترضان قرار نگرفت و لذا مسئولان قول دادند اعتراضات را در جلسه شنبه ۳۰ مهر بررسی کنند؛ یعنی یک هفته پس از تجمع. این مسئله موجب گردید روز‌های بعد کارگران معترض با دلسردی سرکار بروند و روز چهارشنبه ۲۷ مهر در فرمانداری تجمع و نهایتاً معاونین سیاسی و اقتصادی جلسه‌ای با آنان برگزار کنند که ظاهراً تصمیم قطعی گرفته نمی‌شود و اصل موضوع به جلسه شنبه ۳۰ مهر ارجاع می‌گردد.
سؤال اول از مدیران فولاد به ویژه مدیرعامل این مجموعه صنعتی این است که چرا با وجود اهمیت موضوع در زمان اعلام نتایج، در محل کار و در شهرستان حضور نداشته تا به خوبی مسئله را هدایت و مدیریت کند و پاسخ‌های مستند و متقاعد کننده‌ای به معترضان بدهد. دلیل این مسئله هر چه باشد قانع کننده نیست و توجیه مدیریتی ندارد. کافی بود مدیرعامل فولاد با معاونین مرتبط و همچنین مدیران دانشگاه شیراز که دست اندرکار برگزاری کنکور و مصاحبه بوده‌اند در زمان اعلام نتایج در محل باشند یا حداقل به محض اطلاع از تجمع اعتراضی در محل سایت کارخانه حاضر می‌شدند و پاسخ‌های کافی و مستدل و مستند به معترضان می‌دادند. اگر باز اعتراضی ادامه می‌یافت و عده‌ای قانع نمی‌شدند بهترین راهکار این بود که ترکیب مدیران ذکر شده، نشستی مطبوعاتی با حضور رسانه‌های شهرستانی و استانی برگزار و ادله خود را بیان و فرآیند طی شده را تشریح می‌کردند. در این صورت به احتمال بسیار زیاد جایی برای تجمع بعدی در فرمانداری و همینطور دلسردی در محیط کار ایجاد نمی‌شد یا سطح آن بسیار کاهش می‌یافت. اگر اعتراضی به‌حق بود حقش داده می‌شد و جزو پذیرفته شدگان قرار می‌گرفت و اگر نبود در حضور جمع، معترض و سایرین متوجه می‌شدند اعتراض فرد یا افراد وارد نیست و لذا خود به خود انگیزه و زمینه برای ادامه نارضایتی فراهم نمی‌گردید. مدیران در همه حوزه‌ها و بخش‌ها به ویژه در حوزه اقتصاد تا کی می‌خواهند به این باور برسند که بی‌اعتنایی به مردم، کارکنان و معترضان بدترین شیوه مدیریتی است. بی‌اعتنایی بازتاب منفی دارد و موجب فراهم شدن زمینه برای انواع شایعه است.
سؤال دوم از مدیران شهرستان است که مرتبط با این موضوع هستند به ویژه جناب آقای فرماندار که هم نماینده دولت است و هم رئیس شورای تأمین. حضور ایشان در غیاب مدیرعامل فولاد یا هیئت مدیره در جمع معترضان به طور طبیعی نمی‌توانست کارساز باشد. بجا بود ایشان سریعاً از مدیرعامل می‌خواست تا همان روز در محل کارش حاضر شود و علاوه بر پاسخگویی به معترضان، پاسخگوی شورای تأمین باشد. موکول کردن جلسه به یک هفته بعد در چنین مواردی و چنین مواقعی هیچ توجیه سیاسی و مدیریتی ندارد. به احتمال زیاد اگر همان روز مدیرعامل به شهرستان فراخوانده می‌شد و رایزنی با معترضان و مسئولان صورت می‌گرفت تجمع روز چهارشنبه در فرمانداری انجام نمی‌شد. اگر فرآیند امتحان قابل دفاع باشد، نه مدیران فولاد و نه مدیران شهرستان نباید واهمه‌ای از پاسخگویی داشته باشند. شفافیت، صداقت و اهمیت دادن به انتقاد، سؤال و اعتراض می‌تواند بهترین راهکار مدیریت چنین مسائلی باشد.
خبرنگاران هفته‌نامه نی‌ریزان فارس و پایگاه خبری هورگان از روز تجمع تا آخرین روز هفته قبل مداوماً با مدیران فولاد، فرماندار و معاونین ایشان تماس گرفتند، اما متأسفانه یا پاسخ نگرفتند یا در جواب اعلام کردند که اجازه پاسخ رسانه‌ای ندارند! به وضوح مشخص بود که معاونین فولاد و فرمانداری هیچ اختیاری در این زمینه ندارند. سکوت خبری و بی اعتنائی به معترضان و اهمیت ندادن به سؤالات - هر چند سؤالات غیر وارد- نه تنها کارساز نیست بلکه شدت ناراحتی را بیشتر می‌کند. البته باید نشست اجباری معاونین سیاسی و اقتصادی با معترضان را کاری شایسته و مدبرانه دانست هرچند نتیجه روشنی نداشت که به احتمال زیاد ناشی از نداشتن اختیار آن‌ها بوده است.
امید است تا روزی که هفته نامه منتشر می‌شود این مسئله با درایت حل و فصل شود تا بتوانیم پاسخ مسئولان را از طریق فضای مجازی و سایت هورگان به اطلاع افکار عمومی برسانیم.
شاد و سالم و موفق باشید
راس گفته. اگه ریگی تو کفششون نیست با معترضان جلسه بزارن 
